Beginnen in Bali
We zijn er geraakt, Bali bitches! Even leek het erop dat we in een bizarre luchthaven loop terecht waren gekomen, maar we zijn er dan toch nog uitgeraakt. Fjoew.
Redelijk gaar gekookt komen we de luchthaven buiten en is het nog even zoeken naar onze vriend taxidriver Gustu. Enkele weken voor de reis lieten we hem al weten dat we er opnieuw aankwamen, en als vanouds ging onze vloeiende communicatie van start. Dit wordt veelbelovend!
We doen gelijk een lange taxirit naar het Oosten van Bali, naar Candidasa, dus tijd genoeg om bij te praten. En evenveel tijd om in Babylonische spraakverwarringen te komen. Zo vertelt hij over zijn doktor, dat is zijn nieuwste dochtertje en ook over de zwarte lavastranden in Bali, the hot black bitches. De uitspraak van het woord beach valt hem moeilijk, maar de achterbank heeft veel plezier.
Candidasa dus. We hebben deze bestemming gekozen om alvast dicht bij het eiland Lombok te zijn, waar we van plan zijn naartoe te reizen. In Candidasa is er weinig te beleven, ook het strand is niet echt ‘zwembaar’, en er zijn Westerse vakantiegangers die het midden houden tussen Benidorm Bastards en Graspop bezoekers. In ons hotelletje zijn er 3 bungalows, waarvan wij er 2 hebben en de derde leeg is. Voor Robin, die met een hevige dosis heimwee zit, is de maat vol. Ze wil liever naar plekken waar veel mensen zijn, en naar een LEGO winkel. Ze begint ook als Robskie de traveller haar eigen blog op Polarsteps, met haar reisverslag getiteld te lang en te ver :) Iedereen is bij deze uitgenodigd om de ongecensureerde versie te volgen op:
Volg me op mijn reis 'TE LANG EN TE VER :)' via https://www.polarsteps.com/GrietVanHeddeghem1/20366045-te-lang-en-te-ver?s=2ff41306-618c-4efb-83dd-ca526d206c72
Sam zal het niet met zoveel woorden zeggen, maar ook zij is haar reisboekje begonnen met een aftelkalender naar de thuiskomst. Het is natuurlijk opeens heel wat anders dan het scoutskamp met al hun vriendinnen vorige week. Senne en ik proberen niet teveel te panikeren dat ‘onze kinderen de reis niet leuk gaan vinden’, dus we gooien ons ‘grof reisplan’ al van bij de start overboord. Exit bestemming afgelegen Lombok.
In de maanden voor de reis maakte ik een klein boekje waarin ik al wat mogelijke bestemmingen en afgelegen plaatsen heb genoteerd. Voorlopig slaan we de eerste 10 pagina’s over Lombok over en we boeken als volgende bestemming 4 nachten in Kuta, één van de populairste spots in Bali. Niets over opgezocht wegens absoluut te vermijden!
Ondertussen proberen we allemaal wat te landen in Candidasa. Er is een groot, leuk zwembad, en we nemen een abonnement op ‘strips.be’ op de IPad. Langzaamaan gaat het beter.
Na 3 dagen wordt het dan stilletjesaan tijd om brommerkes te huren. Robin past nog net vooraan op de brommer maar Sam is ondertussen te groot geworden, dus ze moet sowieso achterop (en als het van haar afhing, reed ze zelf met een brommer) :) We plannen een mooie rit door de rijstvelden naar Sidemen. De kinderen zijn nog niet heel erg onder de indruk maar Senne en ik vinden het stiekem toch al de max.
Op de terugweg besluiten we op een willekeurige plek te stoppen voor een koffietje aan een klein barretje met plastieken stoeltjes aan het strand. We wandelen wat aan de kustlijn en zien een groepje dolfijnen los langs de kust zwemmen. Heerlijk! We hebben geprobeerd het te filmen, maar ze laten zich niet zo vangen op camera. Je moest erbij geweest zijn vrees ik.
Bovendien heeft squarespace, waarin we deze blog maken enkele vervelende wijzigingen doorgevoerd sedert de vorige reis: je kan geen fotootjes meer naast elkaar plaatsen, hyperlinks werken niet en video’s uploaden werkt niet meer vanaf een IPad! Toemetoch. We proberen de code alsnog te kraken, voor als we later deze reis nog eens dolfijnen tegenkomen. Beloofd.
Na 4 dagen verhuizen we naar Kuta. Dat ligt helemaal in het Westen van Bali. Dus we zullen andermaal met driver Gustu het Balinese eiland doorkruisen, deze keer van Oost naar West. We verblijven in de CaraCara Inn, een soort hostel met hippe kleuren, een schommel in de kamer en inspirational quotes op de muren. Wat ze er op Instagram wel niet bij vermelden is dat het putteke hier stinkt. Maar ze zijn wel behulpzaam: die keer toen we onder de douche stonden en er geen water meer uitkwam ging Senne dit probleem aan de receptie melden, waarna er 2 minuutjes later een vriendelijke jongen op de deur klopte met 4 flessen water.
Vorige reis zijn we hier 1 nacht geweest om te komen surfen. Ik had nooit gedacht - van alle bestemmingen - dat we deze zouden herhalen :) Ook deze keer is ons doel hier surfen! De volgende dag staan we allemaal klaar voor de intro-les bij 27 Surf Bali. “The conditions today are very dangerous. There is extremely strong current and offshore wind.” “Try not to swallow water, you will have diarrhea, be sure to drink some antibiotics after the session.” Ok, ik begin lichtjes te twijfelen of ik niet beter op de sjakossen had gepast. Gelukkig eindigt hij zijn betoog met “it’s important to have fun!” En daar gaan we! Ieder van ons krijgt zijn persoonlijke leraar mee in de zee. Die van mij vraagt bij de kennismaking mijn naam, en als ik wil antwoorden bedenk ik dat ik een onmogelijke naam heb voor een Balinees. Dus ik wil hem wat ‘verengelsen’ en zeg: “Great! And you?” Waarop hij antwoordt “Dito!” :) De toon is gezet! De zee lijkt een beetje op een wasmachine, en na de les heb ik verwondingen aan mijn hiel, knieën en pols, maar ik vond het echt de max. Ik beloof vanaf nu veel beter mijn best te doen tijdens de wekelijkse fitmix les in Gent, om mijn (onbestaande) armspieren te trainen. Senne vond er uiteindelijk maar niets aan - iets met coördinatie, en het gemis daaraan - en de kindjes deden het als vanzelf, al had Robin ook stilaan genoeg van het gekluts van het water. We kregen na afloop een setje foto’s van de surfclub doorgestuurd en Senne slaagt er toch in erop te staan als een pro! Poseren, ge moet het hem niet meer leren.
Om niet alle dagen door de winkelstraatjes van Kuta te moeten wandelen ‘baai somsing? Taxi, sir? Sunglasses, sir? Tattoo, sir? Besluiten we om nog eens met brommertje op pad te gaan. Vanuit ons hotel zien we in de verte een beeld dat er wat uitziet als een kleine atoomwolk, het zou het 4de grootste beeld ter wereld zijn. Zo’n hoogtepunt kunnen we niet laten liggen!
Nu, Bali is eigenlijk één groot verkeersinfarct. Alles staat de hele tijd vast (niemand wordt boos, dus dat is wel tof), met brommertjes gaat het beter maar de regel is dat je nooit mag stoppen, er is een constante flow, desnoods ga je door op het voetpad. De meeste afstanden zijn ongeveer 15 kilometer maar je doet er telkens een uur over. En zo rijden we in volle focus naar ‘the statue’.
Vishnu vormt samen met Brahma en Shiva de drie-eenheid in de het hindoeïsme. Vishnu heeft een rijdier genaamd Garuda, King of the birds, en die heeft dus dat 121 metershoge standbeeld. Allen daarheen dus! De pleinen rond het beeld waren van Chinese proporties voor het handjevol bezoekers dat er was. Het complex lag wat op hoogte dus het gratis zich op Mount Agung kregen we er zomaar bij!
Ahja, en de ladies kochten alledrie een nieuwe zonnebril. Eentje voor 100.000, 70.0000 en 60.000 roepia (4 nulletjes eraf en delen door 2). Drie keer knal dezelfde zonnebril, maar onze onderhandelingsskills gaan er absoluut op vooruit!
Na deze cultureel uitdagende uitstap reden we verder naar Uluwatu, helemaal in het zuiden van Bali. Naar het schijnt zitten hier de echte surfers, en zijn de golven hier zotjes. We kiezen Dreamland Beach als uitkijkspot. Helaas was ik mijn bikini-string vergeten inpakken, dus hier viel ik toch wat uit de toon. De zee hier is echt gelijk een whirlpool. We springen er alle 4 in voor wat waterpret. ‘t is te zeggen, de kindjes zijn zot enthousiast en Senne en ik willen vooral dicht bij de kindjes staan in dat klotsend water. Op een gegeven moment neem ik mijn gsm om een foto te nemen van al dat vertier. Senne staat voor mij en wordt onderuit gehaald door een golf waarna hij als een bowlingbal naar mij komt gerold. Klets, ik vlieg onder water met gsm en al. Na een dag ‘niet mogelijk te laden wegens vloeistof gedetecteerd in het apparaat’ komt het gelukkig toch nog goed.
Ondertussen proberen we hier een vervolg te breien aan onze route. Werkelijk alles passeert de revue: tòch naar Lombok, Borneo, Kalimantan, Sulawesi,.. Dat laatste stond eigenlijk ‘officieel’ op de planning. Ik heb in mijn boekje vanalles genoteerd over Zuid Sulawesi (afstanden, pensions, wat je moet meebrengen als toerist naar een begrafenisritueel,…), en dus besluiten we na lang beraad door te reizen naar .. Noord Sulawesi, zo ongeveer waar ik mijn opzoekwerk gestopt ben. Ach ja. We hebben daar namelijk enkele activiteiten opgesnord waar we aan toe zijn zoals: vulkanen beklimmen, slapen in tentjes, snorkelen en het spookdiertje zoeken in de jungle.
Naar Sulawesi!
X
Griet