Laatste bestemming down under: Brisbane

We arriveren met the Spirit of Queensland bij onze laatste bestemming: the very liveable and walkable Brisbane! We tsollen met onze valiezen het station uit voor een kleine wandeling naar ons hotel, maar halverwege beseft Robin dat ze haar uurwerk niet meer aanheeft, dus we wandelen in sneltempo terug naar het station, waar Robin haar uurwerk nog snel uit een WC kotje kan recupereren. Het is niet de eerste keer dat we al snel rechtsomkeer moeten maken; in Darwin zaten we, na onze vlucht, in de taxi op weg naar het centrum, toen Sam zich opeens realiseerde dat ze haar gsm niet meer had. Onze eerste woorden aan de Australische taxichauffeur waren: euhm, would you mind turning back, she forgot her cellphone on the airport. Waarna die man braaf omdraaide en terug naar de luchthaven reed, waar Sam uit de auto stapte en zag dat ze gewoon op haar gsm zat. Oops.

We hebben als laatste hotel een hoge toren geboekt, de CLLIX in het Central Business District (CBD) van Brisbane. We zitten op de 21ste verdieping en het zicht is echt wel een fantastisch. Ik durf amper op het terras te gaan staan. De kinderen zijn met hun hele restaurant-uitzet naar Brisbane verhuisd, dus al snel hangt ook hier de keuken vol met briefjes en aankondigingen. Er zijn opnieuw lunches, drankjes en lockers te verkrijgen. En je moet betalen met de kaart tegen hun muziekboxje dat telkens een blieb-geluidje maakt bij het afrekenen. De eerstvolgende surprise activity is Bingo! Robin wint, en dat treft, want de prijs was haar 15 Australische dollar die ze van een vriendinnetje had gekregen. Dus ze wint het volledige bedrag netjes terug! De volgende dag kan ze het bedrag opsouperen op de markt. Bedankt Amina!

We zitten vlakbij het shoppingdisctrict in Queenstreet dus terwijl we Senne achterlaten in een boekenwinkeltje gaan de meisjes shoppen. We blijven wel verantwoord en vooruitziend shoppen: 2 truitjes met lange mouwen en een nieuwe lange broek voor onze volgende bestemming. Dat is namelijk de Mekong Delta in Vietnam, waar in augustus nog een Dengue uitbraak was. Die tijgermug gaat ons daar niet liggen hebben.

‘s avonds gaan we Korean BBQ eten, iedereen is grote fan. We hebben een houtvuurtje midden in de tafel waarop we onze Wagyu vlezekes bakken en tussen een blaadje sla leggen. Heerlijk.

We blijven 4 dagen in Brisbane en zullen zoveel mogelijk van de stad verkennen. We volgen steeds dezelfde routine: eerst een ontbijtje (prepared by the lovely staff), dan wat homeschoolen, en dan pas de stad in. We proberen de kindjes bij dat homeschoolen wat uit elkaar te zetten om de focus te vergroten dus Robin zoekt de grootste gemene delers aan de strijkplank met zicht op de heuveltjes rond Brisbane, terwijl ik mij afvraag waar ze het in godsnaam over hebben in de wiskunde lessen van het 3de middelbaar ?!@?

We gaan op verkenning in de wijk Fortitude Valley met de CityCat. Dat is de iconische populaire catamaran die over de Brisbane River vaart en de opvarenden voortdurend van straffe uitzichten voorziet. De Fortitude Valley is een iets ruigere wijk, die soms wat doet denken aan Berlijn, heel levendig, veel muziek en kleine ‘lanes’ zoals Bakery Lane, California Lane en Winn Lane. In die kleine straatjes zijn er caféetjes en leuke kleine creatieve shops. In de grotere straten errond zit er vooral veel ruig nachtleven en clubs, maar daarvoor is het nog wat te vroeg in de dag, en voor onze kinderen te vroeg in hun bestaan.

Een andere wijk is the South Bank. Daar wandelen we wat rond op de collective market en in de mooie parken errond, en we doen we een plonsje in de lagoon. Het is zaterdag dus die zit echt propvol. Senne en de kinderen springen erbij, ik lees mijn eerste boek van Isabel Allende uit (Violetta), andermaal een aanrader. We lezen hier aan een ratio van zeker drie boeken per maand, dus ook dat is een heerlijk nevenverschijnsel van dat reizen.

In deze buurt zit ook het GOMA, the Gallery of Modern Art. Het is een knap museum waar we de installatie ‘kith and kin’ van Archie Moore zien. Deze gaat over de lange geschiedenis van de First Nations in Australië, waarbij hij een monumentale familiestamboom met krijt op de muren en het plafond tekent. De stamboom gaat naar zijn voorouders, duizenden generaties terug, maar toont evenzeer de gaten, die er gekomen zijn door wreedheden van het kolonialisme of gewoon verlies van kennis. In het midden toont hij meticuleus gestapelde documenten van alle Aboriginals die in gevangenschap zijn omgekomen sedert de jaren 90, het is een indrukwekkende en vooral ook trieste hoop papier. Ik had die installatie al in de biënnale gezien, maar na onze kennismaking met de First Nations cultuur en realiteit hier in Australië, krijgt het deze keer krijgt wel meer context. Heel knap. Daarnaast is er werk van Rebecca Horn, Erwin Würm, en nog een hoop andere conceptuele grappenmakers ... en we kijken met de kindjes naar de fantastische video van Fischli en Weisch. Kortom, echt wel een tof museum, al zal je in de blogs van de kinderen vast en zeker een afwijkende mening lezen.

Op zondag beginnen we, op z’n zondags, met de Riverside market aan de Botanical Gardens. Overal in de stad staan ook de jacaranda’s in bloei, dat zijn prachtige paarse bomen. Met de klimaatopwarming moet dat te doen zijn om in de Zonnebloemstraat te planten, I keep it in mind.

In de namiddag besluiten we om de expo ‘Body Worlds: the anatomy of happiness’ mee te pikken, het beter gekende Körperwelten van Gunther Von Hagen. De expo houdt eigenlijk weinig steek, maar het is wel eens tof om de geplastineerde lichamen te zien. Al kan je op de blog van de kindjes wellicht ook over deze activiteit een andere mening lezen over deze opgezette dode mensen in vitrines. Maar goed, we beschouwen het als een lesje biologie. Op het einde van de expo is er nog een muur ‘before I die I want to…’ waar de kindjes hun diepste wensen tijdens deze reis op pennen. Nog eventjes geduld, meisjes.

Tegen de avond varen we nog eens met de CityCat naar de buitenwijk Hawthorne, een gezellige residentiële buurt. We eten er Mexicaans, een schot in de roos voor de kindjes die met veel plezier hun fajitas beleggen met zure room en guacamole. De laatste fajitas moeten echter snel naar binnen gewerkt worden want we hebben er recht tegenover 4 kaartjes gereserveerd voor de Hawthorne cinema, een ouderwetse theaterzaal uit de jaren ‘40 met heel veel charme, waar we naar de film ‘Kangaroo’ gaan. Een grappige family feelgood movie film over een citygast die per ongeluk in de outback beland en daar zijn drukke stadsbestaan afzweert en een kangeroo sanctuary begint. De outback wordt voorgesteld als een plek waar iedereen op het eerste zicht nors is, maar zich uiteindelijk ontpopt tot een vrolijke Wes Anderson-achtige bende. Niets van gemerkt tijdens onze eigen roadtrip, maar de film is wel genieten. We realiseren ons ook dat we gedurende onze volledige trip in Australië niet éen kangeroo gezien hebben.

De laatste dag checken we uit in de voormiddag en moeten we ons vervolgens weten bezig te houden tot we omstreeks 20u naar de luchthaven moeten vertrekken. Dus, wat doet men dan op zo’n dag, juist ja, met z’n vieren naar de kapper! Iedereen is content met zijn nieuwe coupe, al moeten we met Robin nog eens terugkeren want ze vond dat er toch niet genoeg verschil te zien was. De tweede sessie komt ook zij goedgemutst en met springende krulletjes buiten.

Als laatste activiteit hebben we de beklimming van Mount Coot-Tha, voor nog een laatste lookout over de stad Brisbane. We krijgen van onze taxichauffeur nog enkele tips mee alvorens we ‘de klim’ aanvatten: put on your hats, wear sunscreen, drink water en don’t be on the news tonight! Het is een onschuldige klim van 2 kilometer langs een paadje waar om de 100 meter drinkfonteintje staan. De betutteling is hier grenzeloos in Australië. We zijn het stilletjesaan ook wat beu en verlangen naar een ongetemder, ongeremder en roekelozer Azië. Nog enkele uurtjes.

Alvorens we de Australische bodem verlaten hebben we echter nog 1 missie en die speelt zich af in the Australian Post Office. Bij de start van onze roadtrip langs de Oostkust hebben we in Cairns ons postpakket opgestuurd naar België, maar daar is het helaas niet geraakt. We kregen al vrij snel een melding dat er toch nog een declaration form ontbrak, hoewel we al een zeer uitgebreid document hadden ingevuld. Immers, de tautau uit Sulawesi is van hout en daarvoor moet je een miljoen certificaten invullen. We hebben zelfs onze gids uit Sulawesi, Enos, erop uit gestuurd om de herkomst van het hout te achterhalen, en het blijkt helemaal reglementair hout om te versturen, maar het juiste document ontbrak, dus werd het pakket teruggestuurd naar de afzender, in Cairns. Maar daar waren wij uiteraard niet meer (en de eigenaar van de hostel had weinig interesse in een tautau en heeft het ook niet opgehaald). Dus we hebben het telefonisch ge-redirect naar the Post Office in Brisbane. Daar zijn wij immers ondertussen wel. Het werd met express post verstuurd en zou deze dag aankomen. De laatste mogelijkheid voor ons om onze geliefde tautau en nog andere leuke souveniertjes terug te krijgen. Maar het lot is ons niet gunstig gezind. Het pakket zit vast in de sorting facility in Brisbane, ei zo na in het postkantoor. Wanneer we de volgende ochtend in Vietnam landen krijgen we bericht: your parcel is awaiting collection in de Brisbane Post Office.

Mijn hart breekt :) maar je kan niet zeggen dat we het niet geprobeerd hebben, ik denk oprecht dat we minstens 5 keer aan de lijn gehangen hebben met een medewerker van Australian Post om ons pakket alsnog te kunnen recupereren. Het pakje is in Cairns geweest, op de luchthaven, en in Brisbane, en heeft zo als het ware zijn eigen roadtrip gemaakt.

Liefs,