Makassar

Laatste dag in Toraja, en niet zomaar een dag, maar Sam haar verjaardag! Tijdens het ontbijt kreeg ze al 12 kaarsjes die vrolijk stonden te druppen op haar pannenkoek, een polsbandje met schelpen dat we stiekem op Bunaken hadden gekocht en een raar beestje uit de locale supermarkt. Kortom, alles waar een 14 jarige van droomt. Ah nee, wacht, we hebben nog een 8 uur lange autorit gepland, deze keer terug van Toraja naar Makassar. Here we go!

We doen de rit met Enos, onze persoonlijke Toraja reisleider. Hij zal van de gelegenheid gebruik maken om zijn moeder, die in Makassar woont, te verrassen met een bezoekje. Dat gebeurt normaalgezien enkel op Kerstdag. Mama Enos zal content zijn. Onderweg rijden we langs de Erotic Mountain. Dat hebben wij niet uitgevonden. De berg lijkt op een enorme vagina, die willen we jullie niet onthouden.

Makassar is een grote, vuile, lelijke stad en we hebben geen ambitie om ze te verkennen dus we laten ons gelijk afzetten op de luchthaven. Onze vlucht naar Darwin vertrekt de volgende ochtend om 6 uur, en omdat we geen zin hebben om ergens in het holst van de nacht een Grab te boeken naar de luchthaven, hebben we een nachtje geboekt in het Cordia Hotel Makassar Airport. Een tophotel met een score van 5,8 op Booking. De meeste van deze punten komen van de goede WIFI connectie.

Onze laatste avond op Sulawese bodem lopen we wat verloren rond op de luchthaven. De kinderen ontspannen er wat op hun favoriete massagestoelen, de Theraphy Chair’s, en we wandelen het zoveelste rondje door de terminal. Uiteindelijk moeten we ook eten, en aangezien Makassar een kleine luchthaven is, hebben we de keuze uit een 5tal mottige opties gaande van raar gebak tot instant noodles. We gaan voor de enige cafetaria met zitplaatsen (Bangi) die er een beetje oke uitziet en krijgen vervolgens een soort zacht wit sponsbrood met chemische avocado en hagelslag.  Het is bijna om te lachen. We leggen vriendelijk uit dat het niet onmiddellijk is wat we dachten wat het ging zijn, en vervolgens krijgen we nog eens min of meer hetzelfde, en hetgeen we niet wilden als take-away, netjes ingepakt. We besluiten om het daarbij te laten. We spelen nog een spelletje Far Away en besluiten onze hotelkamer te gaan opzoeken.

De kamer is een witte cel, met een raam dat niet opengaat en uitkijkt op een muur met plastieken klimop. We hebben al enkele grotten bezocht tijdens deze reis, maar deze is toch de eerste die een licht claustrofobisch gevoel oproept. De airco is aan, maar het blijkt toch frisser op de gang. Misschien hadden we toch gewoon daar moeten gaan liggen. Er zijn 3 slaapplaatsen. Sam, die jarig is, het kind, mag op het bovenste enkele bed, het onderste bed is voor de rest van het gezin. Senne gaat in een ultieme poging om meer lucht te happen aan ons voeteinde liggen. Veel tijd om te liggen zweten hebben we echter niet want tegen 4 uur staan we alweer op om onze vlucht te gaan zoeken.

Na een uurtje vliegen landen we in Denpassar (Bali) voor een tussenstop. We gooien ons daar op wat burgers en pasta’s, ondanks dat het eigenlijk nog maar 9 uur ‘s ochtends is. We wennen al wat aan de andere Westerse reizigers - het is toch een bonte verzameling globetrotters die afzakt naar Bali, zeker niet hetzelfde doelpubliek als Sulawesi, dat staat vast.

Nu, het einde in Sulawesi was misschien geen vuurwerk, maar het is een prachtig eiland. Niet gemakkelijk bereisbaar, het moet gezegd. De afstanden van Noord naar Zuid zijn voor de die-hards. Het is zeker niet toeristisch, maar dat komt dus zowel met nadelen als met voordelen. Het was niet altijd gemakkelijk om eetgelegenheden te vinden en vaak kom je mensen tegen die geen woord Engels spreken. De jungle in Tangkoko was toch vooral een verrekijker-ervaring (ik vrees dat we wat dat betreft iets teveel verwend zijn op de vorige reis in de jungle van Sumatra). Maar aan de andere kant heeft Sulawesi met z’n heerlijke vriendelijke goedlachse mensen ons toch behoorlijk verwonderd. De cultuur in Toraja die zo ver van ons af staat was prachtig om te mogen meemaken, de brommertochten in Tomohon door het vulkanische bergachtige landschap waren fantastisch, dat gekke gekke Rammang Rammang, en tenslotte Bunaken, het perfecte paradijseiland. We beschouwen het vijfde Indonesische eiland als geëxploreerd, op naar de volgende 17.503 …

Maar eerst naar Darwin, naar het vooralsnog door gezin Guns onontdekte continent Australië! Let’s av a go on that, mates!

Liefs